isitrealorisityouknow

Czas leci szybko; zostawia jednak za sobą jakiś ślad, a to już warto odnotować. A co ciekawe, daje mi możliwość spokojnego, właściwego rozegrania spraw. Może to właśnie jest teraz. 

toremember

"1. Expect it to happen.

2. Shift to a reality where your desire is already achieved.

3. Create the rolling driving force; get excited.

4. Fire the intention.

5. Create the bridge between imagination and reality.

6. Let go, allow it to come to you.

7. Return to your natural state, be at peace."

ehiprefertolaughatthis

Ostrzegam sama siebie, jestem dumna ze swojej spostrzegawczości, wręcz podoba mi się ten trzaskający pod stopami lód.

A potem przychodzi co do czego; może nie dokładnie w taki sposób, jaki sobie wyobrażałam, ale efekt podobny*. I nie dowierzam, i biję się z myślami, i ciężko mi nawet ruszyć się z miejsca. Aktor z sitcomu, to jednak nie jest kaskader.

*Mimo wszystko dobrze, że jednak nie taki sam. 

faith

Coś się wyprawia ostatnio. Tak ma być?

I to właśnie dzisiaj. 

itmustcome

Teraz chyba się nie oszukuję. Tak, tym razem, to raczej prawda.

Jestem ciekawa, jak to będzie, kiedy w końcu skończy się to oczekiwanie, i przestanę słyszeć to okropne "wątpię". 

thefogisthesunalwayshasbeen

Mogę szczerze powiedzieć, że jestem dumna. Jestem Ci wdzięczna, i pełna podziwu. Wiesz, co mogłabym teraz jeszcze powiedzieć, w końcu zawsze wiedziałeś.

Fundamenty już mamy, teraz możemy budować w spokoju. 

asifinever

"Obyś żył w ciekawych czasach". Zbiegnięcie do [miejsca, którego nazwy chwilowo nie zdradzę, bo mi się ono marzy]/gdziekolwiek, albo chociaż zarzucenie koca na głowę brzmi atrakcyjnie jak nigdy.

Do tego jeszcze to wymuszone "15 minut przerwy", razy kilka.

Pozostaje trzymać się myśli, że koniec naprawdę będzie tego warty. 

chestnutandshell

Czuję się trochę inaczej. Inaczej o tyle, że (prawie) kompletnie. 

stunned

Stworzyłeś oddzielny świat, takiego jeszcze nie znałam. Jak to się stało? Czułam więcej, niż odczuwałam? 

sadaloof

Przespać jawę, bo prawdziwy wydaje się tylko sztuczny sen.

I skąd nagle ta zmiana? 

theblue

Dokładnie rok później, no to by mi do głowy nie przyszło. 

usedgunsworkingwell

Sama byłam trochę zaskoczona, ale przede wszystkim z siebie dumna. O nie, na coś takiego nie pozwolę. Mimo wszystko. 

wherearewe

Wciąż jesteśmy tu razem. Wyglądamy tak samo.

I mniej wyraźnie, i wyraźniej. 

ohhiplant

About a... Year ago

Teraz tylko niebo jest trochę nieswoje. Ale już się przejaśnia. 

youcantrunforever

Niby informacja to siła, czasami naprawdę niewiele potrzeba.

A co, jeśli "czasami" nie chce zadziałać? 

whispersinside

Czekam na poranek, bo być może będę mogła na ciebie przez chwilę popatrzeć. Zapominam o tym natrętnym bólu głowy. I zupełnie nie wiem, co się dzieje. Emocje często nie są logiczne, ale dotąd były dla mnie przynajmniej zrozumiałe. Tutaj nic ze sobą nie współgra - może oprócz jednego szczegółu, co do którego upieram się, że jest przypadkiem (chociaż jest to sytuacja identyczna z tymi, które nigdy przypadkami nie były).

A do tego, jednocześnie, czuję się, jakby nic dziwnego ani złego się nie działo.

Przez to gubię się we wszystkim. 

itsback

Jak film, i jak... Katastrofa?

thatsweirdmanthatsweird

Nie powinno się chwalić dnia przed zachodem słońca, dosłownie, ale w "normalnych warunkach" byłoby ze mną źle. A jest nawet miło. Ciekawe, c... 

thedumberthelouderalsodumbmusic

Nic mnie tak nie irytuje, jak głupota. Wręcz działa mi na nerwy. A trzymanie się rękoma i nogami dwóch kompletnie sprzecznych opinii, to już w ogóle przerasta moje najwyższe koki. 

thebestofmewasyou

Przez ten cały czas mój strach był jakby wyimaginowany. Jakbym czuła, że wpada się bać. Teraz stał się prawdziwy. A może to tylko stres. 

relaxation

Ale jak to, sen? Mam rozumieć, że nie można w nieskończoność oszukiwać swojego organizmu? Dziwne i niesprawiedliwe. 

womanactuallyaffected

Po gruntownym namyśle stwierdzam, biorąc na siebie pełną odpowiedzialność za wygłoszoną tezę, że To Nie Moja Wina. Na początku może się wydawać, że jednak moja, ale ja zwyczajnie natykam się na najróżniejsze rzeczy tam, gdzie nie powinno ich być, a przynajmniej, gdzie nikt by się ich nie spodziewał. I, jeżeli wyklucza się użycie radykalnych środków, takich jak pozbawienie się wszystkich pięciu zmysłów, nic nie da się z tym zrobić.

comeonitsbeenages

"O naszych stronach, to już nawet wirus zapomniał."

A kiedy ja zapomnę? Nie o domu, ale o własnej głupocie, i impulsywności?

(#introvertsparadise) 

andevenreadingrequiresaskill

Odczytuję wszystko bezbłędnie, niczym z promptera. Chciałabym powiedzieć, że się boję, i tak jest, ale nie ukrywam też, że jestem tym zafascynowana.

theinfamouscatharticexperience

Mały krok, do tego niezaplanowany, a tak bardzo pomógł. Dobrze wiem, że to jeszcze nie koniec. Jeszcze nie raz czeka mnie ten пиздец, szczególnie, kiedy przyjdzie co do czego, ale teraz przynajmniej czuję się... Wolna. Było, minęło. Zostawiłam to za sobą. W tym przypadku, mimo wszystko, jestem pewna, że wyjdzie mi to na dobre. 

moreespressolessdepresso

Nawet ktoś, kto ma taką wprawę w oszukiwaniu siebie jak ja, w pewnych przypadkach wymięka. Rzeczywiście nie ma co robić postanowień, kiedy to postanowione coś akurat delikwenta nie dotyczy.

(Wrócę do tego wpisu za jakiś czas, a później znowu, i znowu.)

thedreamsthedreams

Chcę dojść do tego określonego celu, czy po prostu wiedzieć, że mam cel? Chcę zagłuszyć poczucie, że tego jednego wciąż nie udaje mi się osiągnąć, a to, co najlepiej je zagłusza, akurat wygląda jak cel.

Tylko po co tak komplikować, życie również. 

buttbhtomorrownevercame

Bałam się tego dnia. Na szczęście styczeń mijał tak powoli, że mogłam próbować się oszukiwać, że jutro nie nadejdzie nigdy.
Wydaje mi się, że kiedy minął pierwszy szok, trzeba było wstać, i zacząć myśleć od nowa. O czymś innym, oczywiście, to ten pierwszy i najważniejszy krok, ale też o tym, jak poradzić sobie w inny sposób. I gdybym nie była tak uparta, już dawno zrobiłabym jeszcze jeden krok w przód. Pracuję nad tym.
Zobaczymy, co przyniesie jutro. Nawet jestem ciekawa.

gotcha

Najgorsze, a może i najśmieszniejsze, bo w końcu chodzi o zmiany, jest to, że nigdy nie mogę być pewna, kiedy mi się to przytrafi. O 1:34? 13:34? I nie ma na to żadnej zasady. Jest tylko rozwiązanie - a to kolejna zagadka.

wutm8

Dude snapped. Już mi się to zdarzało, nawet niepokojącą liczbę razy, kiedy teraz o tym myślę, i byłam pewna, że to jest kolejny. Ale coś się nie zgadza. Odczułam, że pewne rzeczy przestały mnie obchodzić, ale, no właśnie, pewne. Te, bez których świat miał się skończyć, te kompletnie priorytetowe, do których dążyłam. Wszystkie inne liczą się tak bardzo, albo tak mało, jak dotychczas. Może nawet trochę bardziej. I tu pojawia się drugi znak zapytania: niedługo potem ogarnęło mnie szczęście. Lekko mi na sercu. I to nie jest typowy wyebanizm - tyle rzeczy jest do zrobienia, tyle nas czeka. Nie czułam się tak od dawna, nawet przed tym, jak zaczęłam czuć się... źle.
A teraz najciekawsze - nadzieja. Jestem pełna dobrego przeczucia, pewna, że dotrę do swojego celu, że jedyne, co muszę zrobić, to zaufać. Komu, czemu? Najbardziej pasuje mi tutaj God's timing. Spokój, bez pośpiechu, kaskaderki wręcz. Odłożyć kasę do skarpety, wziąć głęboki oddech, i skupić się na tym szczęściu.
Ewentualnie: you don't know what worse bad luck your bad luck saved you from. Chociaż wolę to w wersji oczekiwania na wersję deluxe.

helpme

Oczywiście, że nie domyśliłam się, co oznaczał ten spokój. To już nawet nie była przykra niespodzianka, to celowe sabotowanie.
Nie myślałam tylko, że aż tak będzie boleć. Owszem, wcześniej też bolało, ale wciąż miałam możliwość ruchu, co tam ruchu, mogłam robić, co mi się żywnie podobało. Kiedy teraz o tym myślę, czuję się sfrustrowana. Teraz nie mam już nic. No, może prócz uciekającego czasu i coraz głupszych pomysłów.
Co przecież nie powstrzymuje mnie od szukania gdzieś jakiejś szansy. Chwytam się każdej nadziei, choćby była nijak niemożliwa do spełnienia. A może jednak? Może... Najgorsze, że każda taka mała iskierka wywołuje we mnie wręcz euforię, a kiedy gaśnie, ja też najchętniej bym zniknęła.
Ale przecież w końcu musi się udać. "Jakaś siła, cokolwiek". Wierzę, że tak musi być, jednocześnie mając świadomość, że tak być nie ma prawa.
Pomocy.