20150119

LXIII

Tak się cieszę, że wreszcie odnalazłam kawałeczek tego, czego tak mi brakowało. I tak bardzo się boję, bo każde słowo i zachwyt żywi, prawdopodobnie, rozczarowanie. Taka zawsze była kolej rzeczy.
A tyle się zmienia.

5 komentarzy:

  1. Pisałam, że to co tworzysz jest piękne i wzruszające? Nie? To powiem: To, co piszesz jest pękne i wzruszające :')

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oo, dziękuję :) naprawdę miło coś takiego usłyszeć (przeczytać :))

      Usuń
  2. Mam sentyment do tej nazwy więc musi zostać jak jest :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Zakochałam się w tym, dodam pod spodem spam (niestety), ale daję cię do czytanych i czekam dalej!

    ~*~

    "Zawsze na świecie ktoś na kogoś czeka..." - Paulo Coelho

    http://zasnute.blogspot.com/

    Straciła wszystko, co miało w jej życiu jakiekolwiek znaczenie. Sama w wielkim, wypełnionym wspomnieniami domu musi podjąć decyzję, jak od teraz żyć? Czy żyć w ogóle?
    Uciekając przed napastnikami trafia na niego i... Czemu jego oczy przybierają kolor błękitnego nieba, gdy patrzy na mnie? Czemu. gdy jest blisko mnie pogoda zmienia się niczym za dotknięciem czarodziejskiej różdżki?

    Zmącone niepokojem bicie serca na nowo budzi ciało do życia. Nic już nie będzie takie samo...

    OdpowiedzUsuń
  4. <333 Nic innego nie jestem w stanie powiedzieć ^.*

    OdpowiedzUsuń