LXIX

Zastanawiam się, co tak naprawdę jest lepsze - śmieci upychane wszędzie wraz ze swoją otoczką wielkości, czy czysty spokój po burzy, który aż dzwoni w uszach. Chyba nie da się ich pomieszać, a jeśli już, to lepiej uważać na jedno i drugie, kiedy są oddzielnie.

LXVIII

Patrzę spod twojego ramienia, później słucham deszczu, ciągle w tym przyjemnym cieple. Już dawno chcieliśmy zniknąć.
Utożsamiam ze sobą zupełnie złe rzeczy.