LVII

Niby to to samo, a przynajmniej na podobnych zasadach, jednak nie cieszy aż tak bardzo. Może niekoniecznie brakuje mi samej reakcji, ładne to nazywając, ale całej otoczki? Oczekiwania, uzupełniania, ciekawości, czy i tym razem wszystko obejdzie się bez problemów.
Nawet nie dziwię się niektórym, że wychodzą na idiotów, skoro to wszystko okazuje się być o wiele bardziej skomplikowane.

LVI

Właśnie w takich momentach bardzo mnie to uderza. Widzę Cię przez cały czas (o tak, dokładnie), słyszę, nawet czuję, chociaż nie w ten sposób, w który tak bardzo bym chciała. Nawet nie musiałam sobie uświadamiać, że tak już zostanie, zawsze to wiedziałam. A mimo to nie umiem i nie chcę się wycofać.
Paradoks szczęścia.

LV

Nie uwierzę, że to wszystko istnieje tylko po to, by powtarzać te same czynności, w określonym czasie, oczywiście. Chociaż wiem, niestety, że próba spojrzenia na to z innej strony ma wydawać się niebezpieczna i szalona. Nie ma bata, coś jest nie tak.

LIV

Każdy dzień wydaje się nie mieć końca, nawet mimo tego, że czas płynie tak szybko. Rano może być przecież inaczej, będę sama i zdenerwowana, zdeterminowana.
Dziś też się nie kończy.

LIII

Czuję się wtedy taka czysta i lekka. A Ty, umiałbyś to zrobić, gdyby chodziło o ciało, a nie umysł?